Utrecht maakt zich op voor het Nederlands Film Festival. Van 27 september tot 5 oktober wordt de rode loper uitgerold voor filmminnend Nederland. Er is een speciaal LHBTQ-programma, waar Dante vs. Mohammed Ali van Marc Wagenaar haar wereldpremière beleefd. "Het moest géén coming-outfilm worden"
Gevecht
Blijf je te allen tijde dicht bij jezelf, ook als je daarmee de liefde op het spel zet? Het is de strijd die de twintigjarige Wolf levert. In zijn hoofd, maar ook letterlijk in de boksring. De jongen woont in hét boksdorp van Nederland, waar iedere zondag op een rondvarende boot wedstrijden worden gehouden. Hij moet het tegen zijn beste vriend Alexander (21) opnemen op wie hij heimelijk verliefd is. Wolf is een artistieke geest die nog zoekende is naar zijn eigen plek in de wereld, terwijl Alexander met een pragmatische blik naar het leven kijkt en meegaat in de vechtcultuur van het dorp. Lukt het de artistiekeling om zijn beste vriend ervan te overtuigen om samen op zoek te gaan naar een plek waar je alles kunt doen wat je maar wil? De boksmatches en hoge sociale druk die heerst in een dorpsgemeenschap zorgen ervoor dat hun relatie op scherp komt te staan.
Dante vs. Mohammed Ali is de film waarmee regisseur Marc Wagenaar afstudeerde aan de Nederlandse Filmacademie. Dat hij aan dé filmacademie van ons land zou afstuderen, overstijgt zijn eigen verwachtingen. De Amsterdammer wilde altijd al professioneel filmmaker worden, maar had geen idee hoe hij dat moest aanpakken. Marc: “De omgeving waarin ik opgroeide, was erg conservatief en behoudend. Mijn familie zette me onder druk. Ze vonden dat ik een keuze moest maken voor de toekomst. Begrijpelijk, maar daar besteedde ik helemaal geen aandacht aan.” In plaats van het uitstippelen van een carrièrepad, wordt hij beziggehouden door een verliefdheid: “Jarenlang was ik verliefd op een hetero jongen. Dat was zo hevig dat ik er helemaal door verlamd werd. Dat werd zo moeilijk dat ik van de één op de andere dag mijn koffers pakte en naar Berlijn vertrok. Ik móést me van hem losmaken!”
"ik moest loskomen van een verlammende verliefdheid"
Geen egodocu
Toch blijft de drang bestaan om filmmaker te worden. In de Duitse hoofdstad werkte de regisseur achter de schermen op filmsets. Daar deed hij verschillende klusjes en kwam op een punt waarop hij dacht: ooit sta ik op de set regie aanwijzingen te geven. De fooien die hij verdient met een bijbaantje in de horeca, worden in een pot gestopt. Daarmee zou hij zijn eerste films produceren en hij zou aangenomen worden op de Nederlandse Filmacademie.
“Al op de eerste dag op de filmacademie wist ik dat mijn afstudeerfilm over de liefde moest gaan. Hoe die film er dan uit moest zien, wist ik niet. De tijd begon te dringen, het laatste jaar ging in. Een paar jaar eerder verscheen er een beeld in mijn hoofd van twee vechtende jongens. Rondom die jongens zag je allerlei mensen rennen. Er rezen vragen als: Wie zijn die jongens en wat is hun verhouding tot elkaar? Waarom vechten ze? En die mensen, waar rennen ze heen? Dat beeld gebruikte ik voor Dante vs. Mohammed Ali. Ik werkte het idee vanaf de basis opnieuw uit en verwerkte daarin het hele proces van mij hevige verliefdheid op die jongen.Toch is de film geen egodocu of verfilming van mijn verwerkingsproces geworden.”
Magie
Cinema is ooit begonnen om mensen te betoveren. Wagenaar wil zijn publiek betoveren met de verschijningen van Bas Keizer en Gijs Blom. In hen vond hij de ideale vertolkers van Wolf en Alexander: “Gijs kende ik al. Hij speelde eerder in de bekroonde telefilm Jongens en ik schreef het script met hem in mijn hoofd. Op zijn bucketlist stond dat hij eens in een afstudeerfilm wilde spelen. Tegenover Gijs, die al veel ervaring had, wilde ik iemand die nog niet door de wol geverfd was en daardoor heel puur. Hoe Wolf eruit moest zien, had ik wel in mijn hoofd, maar ik was hem nergens tegengekomen. Van Kemna Casting mocht ik in hun systeem kijken. Al scrollend langs al die hoofden kwam Bas voorbij. Dat was hem! Bas had net in Cobain gespeeld, maar die film had ik helemaal niet gezien. Geheel onbevangen ging ik koffie met hem drinken en legde hem mijn plannen en het script voor. In de film zitten best wat naaktscènes en als je dat vanaf het script leest, ziet het er behoorlijk heftig uit. Hij zei dat hij erover na moest denken, maar iets in mij wist dat hij de rol zou aannemen.”
En zo geschiedde. Bas en Gijs kruipen in de huid van Wolf en Alexander. Het is voor Marc een magisch moment als de camera voor het eerst draait en er iemand door het beeld komt lopen. Dan komt film echt tot leven. Marc: “Het is voor mij als regisseur heel belangrijk dat ik op de set alles kan zeggen wat ik denk. Als ik het gevoel heb dat ik me in moet houden, omdat iemand zich beledigd zou kunnen voelen, dan kan ik niet tot het uiterste gaan. Gelukkig kreeg ik het vertrouwen van de acteurs. En in het productieteam zaten ook alleen maar mensen van wie ik wist dat ik de oorlog met ze zou kunnen winnen. Van die mensen die net dat ene stapje extra zetten. Hierdoor komt Dante vs. Mohammed Ali heel dicht in de buurt van het oorspronkelijke idee dat ik in mijn hoofd had.”
"in de film zitten best wat naaktscènes. dat ziet er op papier behoorlijk heftig uit"
Dante vs. Mohammed Ali gaat over de liefde tussen twee jongens, maar is géén coming-outfilm. Marc: “Volgens mij stimuleer je acceptatie het meest als je van homoseksualiteit een gegeven maakt. Ik wil de schoonheid en puurheid van liefde laten tonen, want dat zie je te weinig in films.”
Tijdens het Nederlands Film Festival wordt Dante vs. Mohammed Ali twee keer vertoond in het kader van de NFF Studentencompetitie. Je kunt hem op vrijdag 28 september en woensdag 3 oktober bekijken in de Utrechtse Kinepolis Jaarbeurs. En er bestaat een kans dat de film in de prijzen valt, want deze week werd bekend dat hij meedingt in de categorie beste film voor de Pathé Tuschinski Award. Kijk voor meer informatie en de speeltijden op de website van het NFF.
Tijdens het Filmfestival worden er nog twee andere films met een LHBTQ-thema vertoond:
Otherland
Het biografische verhaal van vogue-danser Elvin Elejandro Martinez wordt hier verteld door regisseur Jan Pieter Tuinstra en choreograaf Keren Levi, door documentaire-elementen te combineren met geënsceneerde dansscènes. Elvin vertelt over zijn jeugd op Sint-Maarten en de transformatie die hij sindsdien heeft ondergaan. De vrijheid waar hij vroeger zo naar hunkerde, lijkt binnen handbereik. Naast het autobiografische verhaal van Elvin is er het indringende, fictieve beeldverhaal van een avond tijdens een Vogue Ball. Alle personages en dansers in de film maken deel uit van de Europese ballroom- en vogue-gemeenschap.
Te zien op vrijdag 28 september om 20:30 uur in het Louis Hartlooper Complex, Utrecht.
Mother’s Ball
Amber Vineyard is de oprichter van het eerste ballroomhuis in Nederland. Daar zijn LHBTQ-performers vrij om zich op de dansvloer te uiten. In Amerika leerde Amber Vineyard zichzelf kennen op de dansvloer van ballroomhuizen, waar de LHBTQ-gemeenschap volledig wordt omarmd. Binnen de muren van de ballroom zijn zij veilig om zich te kleden, uiten en gedragen zoals ze willen. Zo fungeert de ballroomscene als een doorslaggevende emanciperende factor voor veel jongeren die zich elders gemarginaliseerd voelen. Eenmaal aangekomen in Rotterdam miste Vineyard zulke gelegenheden. Dit documentaireportret volgt haar terwijl ze haar eigen huis opricht en als een matriarch van de ballroom een nieuwe generatie inspireert.
Te zien op vrijdag 28 september om 20:30 uur in het Louis Hartlooper Complex, Utrecht.
Check voor meer info de website van het Nederlands Film Festival
Coverbeeld: Miriam Mazal
