Merken dat je niet binnen de heteronorm past, is een stuk minder eng wanneer je er niet alleen voor blijkt te staan. Tweelingbroers Dylan & Lazlo Tonk (38) zijn beiden gay: “Op professioneel vlak werkt het soms in ons voordeel."
Dylan: “Thuis hadden we vroeger een Lazlo-week en een Dylan-week. Om de beurt mochten we een week mee boodschappen doen, thuis over onze dag vertellen enzovoorts.”
Lazlo: “Ook op school werden we in verschillende klassen gezet. Al kwamen we door onze vakkenkeuze vaak toch bij elkaar terecht. We hebben een tamelijk bizarre foto waarop je ons met z’n tweeën eindexamen Grieks ziet doen in een uitgestorven zaal; we waren de enigen die het vak hadden gekozen.”
Dylan: “Doordat we ons allebei in balans hebben kunnen ontwikkelen, is er nooit echt rivaliteit tussen ons geweest.”
Lazlo: “Ik vertelde Dylan al op mijn dertiende dat ik verliefd was op mijn beste vriend.”
“Dat zoek-de-verschillenspelletje blijft vreemd”
Dylan: “Ik begreep het wel. Het was een leuke jongen. Ik vertelde hem toen dat ik ook op jongens viel.”
Lazlo: “Daarna bleef het heel lang ons geheim. Op school uit de kast komen voelde te eng, maar we hadden veel steun aan elkaar.”
Dylan: “We waren niet alleen, want we wisten: mijn broer is het ook.”
Lazlo: “Onze ouders vertelde ik het pas toen ik al studeerde. Ik wilde dat het echt mijn moment zou zijn. Ik had Dylan wel gezegd dat ik het ging doen, maar wilde hem er niet bij hebben.”
Dylan: “Vlak daarna vroeg mijn moeder of een vriend van me verliefd op mij was. Ik antwoordde van niet, maar als ze de vraag andersom had gesteld, was ik toen ook uit de kast gekomen. Ik was namelijk wél verliefd op hem. Uiteindelijk heb ik het onze ouders een paar jaar later verteld, toen ik mijn vriend leerde kennen, die overigens ook de helft is van een tweeling.”
Lazlo: “Privé hebben we inmiddels onze eigen levens, maar we werken wel samen. Al tijdens onze studie Filmwetenschap begonnen we ons eigen bedrijf Dyzlo Film – een mix van onze namen.”
Dylan: “Onze band is intrinsiek aan het soort verhalen dat we vertellen. We richten ons vooral op identiteitsvraagstukken.”
Lazlo: “Professioneel werkt het feit dat we tweeling zijn denk ik soms in ons voordeel. Een filmtweeling, die vergeten mensen niet snel.”
Dylan: “Het enige wat ik wat ik soms als een nadeel heb ervaren, is dat je een wandelende spiegel bij je hebt. Ik ben altijd iets zwaarder geweest dan Lazlo, dat blijft mijn zwakke plek. Het is weleens gebeurd dat iemand ons heel zelfgenoegzaam bekeek, naar mij wees en zei: ‘Ik zie een verschil, jij bent de dikke.’ Alsof ze een puzzel had opgelost.”
Lazlo: “Dat zoek-de-verschillenspelletje blijft vreemd. Maar tegelijkertijd is er een groot voordeel: we hebben altijd iemand gehad met wie we onvoorwaardelijk alles konden delen. Frustraties, dromen, twijfels. Daardoor ben ik nooit lang ergens mee blijven zitten.”
Foto: Armando Branco
Styling: Clyde Semmoh
MUAH: Nikola Kersten
