“Na mijn pensioen wilde ik terug naar de basis. Ik wilde iets doen met mensen. Dus ben ik voorlichter geworden voor het COC, en werd ik buddy. Oorspronkelijk bij de Schorerstichting, later bij De Regenboog. Ik doe het nu al vijftien jaar. Ik vind het fijn om te werken met mensen die het moeilijk hebben, die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken, maar ook de wens hebben om iets aan hun situatie te veranderen. De Regenboog zoekt voor mij een cliënt, we kijken of er een klik is, en dan gaan we aan de slag. Ik krijg van de organisatie vaak de ‘moeilijke dossiers’, mensen waarbij het écht een uitdaging wordt om ze de hulp te bieden die ze nodig hebben. Ik ga echt in een ‘buddy modus’: we gaan vriendschappelijk met elkaar om, maar mijn cliënten worden niet mijn vrienden.

Op dit moment werk ik met een trans vrouw die oorspronkelijk uit het Midden-Oosten komt. Ik dacht dat ik in al die jaren alles wel gehoord had, maar haar situatie is écht ingewikkeld. Ze heeft zoveel meegemaakt, en daardoor begrijpelijk een enorm trauma opgelopen. Dan ga ik aan de slag: niet alleen door het opbouwen van een vertrouwensband, maar ook door het bellen van allerlei instanties om haar te helpen haar leven weer op de rails te krijgen. Ik ben goed in regelen. In die zin ben ik een uitzondering, de meeste buddy’s zijn er vooral voor sociaal contact. Ik zie dat het steeds beter met mijn cliënt gaat, ze leeft helemaal op. Het is af en toe wel zwaar, maar het is heel dankbaar werk. Prachtig om te zien wanneer cliënten, die soms écht niet meer weten hoe het verder moet, er langzaam weer bovenop komen.”

Meer info vind je op www.deregenboog.org.

Foto: Chris & Marjan