Vanaf 5 augustus in de bioscoop: Are We Lost Forever, over een relatie waarin de koek op is. Op een ochtend vertelt Hampus tegen zijn vriend Adrian dat hij wil stoppen met de relatie. Adrian is ontsteld. Hoe moet hij nu verder zonder de liefde van zijn leven, of is er een manier om hem terug te krijgen? We spraken met Zweedse regisseur David Färdmar over zijn speelfilmdebuut: “Bijna alle karakters in mijn film zijn bi of gay, maar daar leg ik nergens de nadruk op.”
In jouw film volgen we Adrian, die grote moeite heeft om de breuk met zijn ex-vriend Hampus te verwerken. Hoe persoonlijk is dit thema voor je?
“Een jaar geleden had ik gezegd: heel persoonlijk. Nadat de film vorig jaar zijn Zweedse première beleefde en langs festivals ging touren bleek ik echter niet zo uniek te zijn als ik dacht. Dat vond ik een enorme opluchting. Velen die de film zagen zeiden me: mijn god, David, dit gaat over mij. Het blijkt een universeel verhaal, waar ontzettend veel mensen, ongeacht hun gender of seksuele oriëntatie, zich in kunnen herkennen.”
Wilde je met deze film iets toevoegen aan het (queer) filmlandschap?
“Ik heb talloze films gezien over de liefde, maar zelden een film over een relatiebreuk – laat staan een waarin een homoseksueel koppel centraal staat. Zelf word ik heel makkelijk verliefd, maar het duurt fucking lang voor ik over iemand heen ben. Bij twee relaties ervoer ik dat het me meer tijd kostte de breuk te verwerken dan dat ik met die persoon samen was geweest. Dat gegeven besloot ik met deze film te verkennen. Ook belangrijk: de meeste karakters in mijn film zijn biseksueel of gay, maar daar leg ik nergens de nadruk op.”
De film had dus net zo goed over een hetero koppel kunnen gaan?
“Precies. Mijn vijf belangrijkste voorwaarden voor deze film luidden als volgt: niemand mocht worden verkracht, in elkaar worden geslagen of slachtoffer zijn van homofobie, er mocht geen coming-out in zitten en aan het eind van de film moesten alle karakters nog in leven zijn. In veel te veel queer films zie je die thema’s terug, waardoor ze clichés worden.”
“De seksscènes hebben in deze film een belangrijke functie”
Je film bevat veel expliciete seksscènes. Ik las dat je die zeer expliciet uitschreef in het script?
“Ik schreef ze inderdaad uit als een dialoog, met gedetailleerde beschrijvingen van de handelingen. De seksscènes hebben een belangrijke functie: ze tonen hoeveel moeite Adrian heeft met intimiteit en het loslaten van de controle. Hij durft bijvoorbeeld niet te bottomen. Die expliciete beschrijvingen leverden soms gedonder op bij het aanvragen van subsidie. Zo verzocht één fonds me een ‘spermavrije’ versie van het script te sturen. Misschien waren ze bang per ongeluk een pornofilm te financieren.”
Je bent ook castingdirecteur. Ben je van mening dat queer personages voorbehouden moeten blijven aan queer acteurs?
“Het ligt aan de film. Are We Lost Forever gaat over een relatiebreuk en liefdesverdriet. Ik vond het daarom vooral belangrijk dat de acteurs hier concrete ervaring mee hadden, zodat ze zich konden verplaatsen in de karakters. Sommige acteurs in de film zijn gay, sommige hetero. Had de seksuele oriëntatie van de karakters een belangrijkere rol gespeeld in het verhaal, dan had ik er meer waarde aan gehecht dat alle acteurs zelf ook queer waren.”
Are we lost forever draait vanaf 5 augustus in de bioscopen. Amsterdam (Cinecenter, Ketelhuis), Utrecht (Louis Hartlooper Complex, Springhaver Theater), Rotterdam (LantarenVenster), Amersfoort, Roermond, Nijmegen, Groningen, Alkmaar, Breda, Hilversum. Ook te zien via Picl.nl.
