Vier ‘serodiscordante’ stellen – een van hen heeft hiv, de ander niet – vertellen welke rol hiv speelt in hun relatie. Sander van Oorspronk (35) heeft 12 jaar hiv en is 7 jaar samen met Ramon van Belzen (34).
Ramon: “We hebben vijf jaar gechat voor het tot een eerste date kwam.”
Sander: “Ramon woonde toen nog in Vlissingen, ik in Utrecht. We hadden zo lang online gepraat dat het alleen maar kon tegenvallen in het echt, maar toen hij eindelijk bij mij voor de deur stond, wist ik gelijk: dit zit goed.”
R: “Ik was op slag verliefd. Dat Sander hiv-positief was, wist ik op dat punt al. We hadden er een paar jaar eerder een nacht lang over gechat.”
S: “Ik had toen net een jaar mijn diagnose, dus vond het best spannend om te vertellen, maar Ramon reageerde goed. ‘Prima,’ schreef hij, ‘daar komen we wel uit’.”
R: “Het was deels onwetendheid. Ik kende niemand met hiv en op school in Zeeland was er al helemaal geen aandacht aan besteed. Een dag na dat gesprek ben ik me erin gaan verdiepen. Ik mijn achterhoofd fantaseerde ik soms over Sander als de man waar ik mee zou eindigen. In dat toekomstbeeld wilde ik niet bang voor hem zijn. Ik vond een onderzoekspaper over het zogeheten Zwitsers Standpunt. Daarin stond dat mensen met hiv die onder behandeling staan en een onmeetbare ‘viral load’ hebben het virus niet meer kunnen overdragen. Ik heb het van kaft tot kaft gelezen en concludeerde: als Sander braaf zijn pillen slikt, loop ik geen risico.”
“Mijn ouders bleken veel meer over hiv te weten dan ik had verwacht”
S: “Ik was niet gelijk zo relaxed als Ramon. Ik wist dat ik het niet kon overdragen, maar toen we eenmaal gingen daten vond ik het bloedspannend die eerste paar keer dat hij zich liet testen.”
R: “Na een paar maanden vertelde ik het aan mijn ouders. Die wisten veel meer over hiv dan ik had verwacht. Mijn moeder bleek zich er ooit in te hebben verdiept omdat ze bang was dat ik het zou oplopen. Ik vreesde dat ze zich anders zouden gaan gedragen, maar daar heb ik hen nooit op kunnen betrappen.”
S: “Sinds een paar jaar zit ik in het bestuur van de Hiv Vereniging. Daar spreek ik me onder andere uit over de mate waarin we het hebben over stigma. Dat bestaat, mensen ervaren het – ik ook – maar we hebben het er te veel over. Daardoor wordt het een selffulfilling prophecy; we houden onszelf klein en kwetsbaar. Hiv is een deel van me, maar speelt nauwelijks een rol in mijn dagelijks leven.”
Beeld: Oof Verschuren / Styling: Xaviera Aubri / Grooming: Bastien Zorzetto
