Op Instagram schrijft Raven van Dorst: “Een aantal jaar geleden bevrijdde ik mezelf van het taboe rondom mijn hermafrodiet zijn en maakte daarbij het programma Geslacht! voor BNNVARA. Dat was een enorme opluchting: het voelde goed dat eindelijk hardop uit te spreken en de reacties die daarop volgden waren hartverwarmend, waarvoor mijn dank nog altijd heel groot is!

Maar toch knaagt er nog steeds iets aan me. Was er eigenlijk wel iets veranderd? Op een of andere manier had ik bedacht dat door mezelf zo te openbaren, er misschien iets in mij mee zou veranderen, en ik daardoor mijn ware vorm zou vinden naar de buitenwereld toe. Maar dit bleef eigenlijk uit.

Mijn hele leven lang heb ik geprobeerd om de mal van het ‘vrouw-zijn’ zo groot mogelijk te maken, zodat ik er ook in pas. Maar eigenlijk zit die mal al járen veel te strak. Heeft ‘ie nooit gepast. Zo’n dokter in 1984 kan dan wel mijn tweeslachtige babylichaampje te mutileren (‘normaliseren’ werd dat ook wel genoemd) naar dat van een meisje, maar hij had gewoon van me af moeten blijven.

Bij deze wil ik mezelf on-normaliseren.

Het is tijd om definitief uit die vrouwelijke dwangbuis te stappen. Ik wil de persoon zijn die ik had moeten zijn toen ik geboren werd, voordat er aan mij gesleuteld werd. Daar is namelijk helemaal niets mis mee.

Ik wil mezelf de ruimte geven om te zoeken naar een vorm van zijn die voor mij goed voelt. Buiten het binaire systeem waar het gros van de maatschappij mee is ingericht. Misschien is het lastig, maar ik zou het bijvoorbeeld tof vinden als jullie proberen om mij niet meer in de vrouwelijke vorm aan te spreken. Edoch, het draait niet alleen om taal. Het draait om maatschappelijk opgelegde genderrollen en schoonheidsidealen, die persoonlijke groei en gelijkwaardigheid belemmeren.

Fuck dat.

Ik wil het volgende deel van mijn leven ingaan zonder die hokjesdwang. En dat begint met een nieuwe naam. Een naam die mij de vrijheid geeft om te zweven tussen links, rechts, boven en onder. Die past bij de ‘X’ die ik in mijn paspoort wil krijgen. Een naam die met mij meebeweegt en bij de spiegel past. Een naam die ik zelf kies.

Raven
(Die / Hen / Kijk maar)”