Seks met een netpanty aan? Daar paste columnist Matthijs van Els voor. Maar waarom eigenlijk? “Ik ben gek op een goed rollenspel met machtsverhoudingen, maar in dit geval liet ik me te veel tegenhouden door mijn verleden. Ik wilde niet ‘het vrouwtje’ zijn.”
Onlangs stelde een potentiële seksdate het volgende voor: ik, liggend op mijn buik, billen omhoog, met een panty aan die hij kapot zou scheuren om me vervolgens te neuken. Mijn seksleven bevat veel fantasieën en fetisjen, maar tot dan toe was dit scenario nog niet in me opgekomen. Ik reageerde droogjes en allesbehalve instemmend; we spraken niet meer af. Sindsdien zit dit voorstel wel in mijn hoofd. Waarom vond hij het geil en ik bij voorbaat al niet?
Gender en kleding zouden niks met elkaar te maken moeten hebben, maar helaas durf ik wel te stellen dat panty’s vooral worden geassocieerd met vrouwen en vrouwelijkheid en niet zozeer met mannen en mannelijkheid. In de jaren twintig waren het showgirls die (net)panty’s populair maakten in nachtclubs, waardoor ze als sexy en uitdagend werden gezien. In diezelfde periode gingen flapper girls aan de haal met het kledingstuk; zelfbewuste en vrijgevochten vrouwen, die zich niets aantrokken van de sociale en seksuele normen. Pin-upgirls, punkers en bekendheden als Elizabeth Taylor, Marilyn Monroe en Madonna zorgden er in de decennia daarna voor dat de panty niet uit het straatbeeld verdween. Stuk voor stuk sterke vrouwen met een krachtige boodschap. Waarom zijn we als (homo) mannen dan zo bang om als vrouwelijk gezien te worden?
“Als man panty’s dragen – al dan niet voor seksueel genot – verandert niets aan je ‘mannelijkheid’”
Als klein jongetje deed ik waar ik zin in had. Mijn zus en ik deelden een verkleedkist en mijn favoriete kledingstukken waren een lange roze rok van kant en een rode zijden rok met witte stippen. Daarbij droeg ik het allerliefst een rode katoenen maillot. Ik vond het een prachtige combinatie en het zat me als gegoten. Het feit dat ik een jongetje was en ‘meisjeskleding’ droeg deed me niks. Ergens in de jaren daarna ben ik deze vrijheid verloren. Ik groeide op in een omgeving waarin mannelijk zijn belangrijk was voor jongens en ik deed er dan ook alles aan geen ‘homo’, ‘flikker’ of ‘mietje’ genoemd te worden.
Tekst gaat verder onder foto.
Het voorstel om een panty aan te trekken en geneukt te worden bracht me weer even terug naar toen; dit is geen teken of bewijs van mannelijkheid. Wellicht is het juist deze associatie met vrouwelijkheid die het voor sommigen geil maakt. Ongetwijfeld spelen traditionele machtsverhoudingen – dominante man en onderdanige vrouw – daarbij een rol. Ik ben gek op een goed rollenspel met machtsverhoudingen, maar in dit geval liet ik me denk ik te veel tegenhouden door mijn verleden. Ik wilde niet ‘het vrouwtje’ zijn.
Als man kan en mag je ook heus panty’s dragen – al dan niet voor seksueel genot. Dat verandert niets aan je ‘mannelijkheid’. Ik had veel eerder een voorbeeld moeten nemen aan de flapper girls en hun kijk op de maatschappij. Dan had ik deze column kunnen wijden aan een potje vrijgevochten seks in een van mijn lijf gescheurde panty; niet aan mijn onvermogen om kleuren met elkaar te combineren. Een rode maillot onder een roze rok… Really?
Lees hier alle columns van Matthijs van Els.
Beeld Rob Jacobs
