Bproud en Public Mediation kregen de opdracht van de gemeente Amsterdam naar discriminatie van lhbtq’s in de hoofdstad. Voor het onderzoek namen ze vijftien diepte-interviews af met slachtoffers van agressie. Ook spraken ze met professionals bij de politie en in de hulpverlening. De onderzoekers schrijven dat het geen representatief onderzoek is, maar wel dat er duidelijke patronen zijn te herkennen.

Normaal

Het belangrijkste patroon: uitgescholden worden is iets wat ‘er nu eenmaal bijhoort’. Discriminatie vanwege iemands geaardheid is iets waar de groep die het betreft vaak niet eens meer van opkijkt. Veel respondenten zijn het zo normaal gaan vinden dat ze er niet eens meer melding van maken.

Doen ze dat wel, dan merken ze dat instanties tekort schieten bij het bieden van hulp. Veel respondenten kennen het Meldpunt Discriminatie Regio Amsterdam (MDRA) niet eens. Deze instantie registreerde 25 meldingen in 2017 en 51 in 2019. Volgens de onderzoekers is dit slechts het topje van de ijsberg, omdat veel discriminatie nu gemeld wordt.

Roze in Blauw

Ook de politieorganisatie Roze in Blauw komt er niet goed vanaf. Het meldpunt voor de lhbtq-gemeenschap wordt omschreven als ‘slecht functionerend’. Meldingen zijn tijdrovend, het vervolgproces is onbevredigend en er is een gebrek aan terugkoppeling. In de gevallen dat het wél tot een aangifte komt, voelt de afhandeling als een ‘koude procedure’.

Wat de gemeente zelf betreft: daar is het onduidelijk welke acties die onderneemt om lhbtq-haat tegen te gaan. De slachtoffers zien graag meer voorlichting op scholen om vooroordelen, onbegrip en mogelijke discriminatie te voorkomen. Ook willen ze dat de gemeente meer investeert in informatiecampagnes.

Voorbeelden van geweld

Aanleiding voor het onderzoek was een reeks incidenten uit 2020, waarbij twee mannen werden belaagd in de Indische Buurt in Amsterdam-Oost. Uit de verhalen van de respondenten blijkt dat agressie tegen lhbtq’s veel verder gaat dan alleen maar schelden. Hangjongeren stoppen vuurwerk in de brievenbus van een transgender persoon. Een volle bus kijkt toe hoe iemand wordt gediscrimineerd. Een taxichauffeur weigert iemand die in drag is. Een van de slachtoffers spreekt van een ‘groepje Marokkaanse jochies tussen de 12 en 18’ jaar.

Veel respondenten zeggen dat ze hun leven in de openbare ruimte permanent te hebben aangepast, soms zelfs ook in de privésfeer. Sommigen laten de gordijnen dicht, mensen gaan met de telefoon in de camerastand naar buiten. De discriminatie leidt tot psychische problemen bij een aanzienlijk deel van de geïnterviewden.

Rapport lag maanden op de plank

Het rapport werd afgelopen donderdag vrijgegeven door wethouder Rutger Groot Wassink. En dat terwijl het onderzoek al sinds februari bij hem ligt. Volgens een woordvoerder van de gemeente is er geen sprake van het achterhouden van informatie, maar dat ze meerdere onderzoeken tegelijkertijd wilden publiceren.

De grote vraag hierbij is natuurlijk waarom er geen prioriteit lijkt te bestaan voor dergelijke onderzoeksresultaten.

Het complete onderzoek is hier te bekijken.

Bron: Het Parool / Coverbeeld: Unsplash