Soms voelen deze dorpelingen zich the only queer in the village. Toch heeft het dorp een bijzonder plekje in hun hart. Jens Geerts (32) woont in Hoevenen (< 10.000 inwoners) en kwam vijf jaar geleden uit de kast als transgender vrouw. "Ik weet niet of een fysieke transitie mij nu nog gelukkiger zou maken. In het dorp vind ik tijd hier rustig over na te denken."
“Rond mijn negentiende verhuisde ik van Antwerpen naar Hoevenen. Ik trok in bij Robin, de man met wie ik nu vijf jaar getrouwd ben. Eerst zag ik mijzelf snel weer terugverhuizen naar de stad, maar hoe langer ik er woonde, hoe meer het dorp me bracht. In Antwerpen voelde het alsof het leven geleefd moest worden in een tempo dat ik zelf amper bij kon houden.
Vijf jaar geleden kwam ik uit de kast als transgender vrouw tegenover mijn echtgenoot. Vlak na onze bruiloft stortte ik compleet in: altijd droomde ik van trouwen in een witte prinsessenjurk, maar op onze trouwfoto’s zag ik een verstijfd persoon in een klassiek blauw maatpak. Robin reageerde op de best mogelijke manier. ‘Is dat het maar,’ zei hij, ‘daar komen we wel uit’. Daarom hou ik zo van hem, hij kijkt verder dan gender.
Wanneer ik mensen uitleg aan te willen worden gesproken als vrouw, vinden ze dat meestal maar vreemd. Sommigen proberen het te begrijpen, maar voor de meesten geldt: zien zij jou als man, dan bén je een man, ongeacht je gender. Voor mij zijn gender en geslacht geen synoniemen, noch zijn ze binair. Niet mijn geslacht of uiterlijk, maar mijn gender bepaalt mijn identiteit als vrouw.
Momenteel zit ik in een soort tweede puberteit. Vanuit de samenleving voel ik veel druk om fysiek in transitie te gaan. Het lijkt alsof ik dan pas écht als vrouw gezien wordt. Voor de duidelijkheid, ik was dolgraag als cisgender vrouw geboren, maar de puberteit remmen is er voor mij niet meer bij. Veel aspecten van mijn leven gaan ook gepaard met mijn huidige uiterlijk en geslacht: mijn werk, mijn seksleven, mijn sociale status binnen de familie. Ik weet niet of een transitie mij nu nog gelukkiger zou maken. In het dorp vind ik tijd hier rustig over na te denken.
Het plattelandsleven heeft grote impact op mijn innerlijke rust. Soms voelt mijn leven als een voortdurend opboksen tegen verwachtingen van anderen. Het dorp geeft mij letterlijk de ruimte mijzelf te zijn en te relativeren. Ik kan mezelf hier ontplooien in mijn eigen tempo.”
Beeld: Chris & Marjan
