“Na mijn gastric bypass zag ik eruit als zo’n hond met extra vel”

“Ik woog bijna 200 kilo. Daar kwamen fetisjisten op af die me verder wilden zien groeien of me een hamburger wilden zien eten tijdens de seks. Dat was heel confronterend: ik had het idee dat jongens me alleen nog leuk vonden vanwege mijn overgewicht en niet vanwege mijzelf. In de gayscene moet alles slank en gespierd zijn, anders hoor je er niet bij. Ik wilde wel afvallen, maar dacht altijd: dat lukt mij toch niet. Tot mijn huisarts keihard zei: je bent nu nog gezond, maar met dit gewicht durf ik je te beloven dat je diabetes en orgaanvervetting krijgt. Hij adviseerde een gastric bypass. De ingreep was heftig en ik maakte me zorgen dat ik allemaal losse vellen zou overhouden. Dat gebeurde ook, ik zag eruit als een sharpei, zo’n hond met al dat extra vel.

Inmiddels is de extra huid bij mijn buik verwijderd, mijn borstkas moet nog. Ik voel me zekerder als ik kleding aan heb, want dan kan ik best veel van mijn onzekerheden verbergen. Als ik vroeger kleding ging kopen, werd ik aangekeken – niet altijd in negatieve zin. Toen ik veel gewicht was verloren voelde ik me een tijdje onzichtbaar, ik viel niet meer op. Dat vond ik fijn. Ik hoefde niet meer de hele tijd m’n kleding te checken of er vetrollen zichtbaar waren of dat het knoopje van m’n overhemd op spanning stond. De eerste keer dat ik seks had met mijn vriendje, wilde ik het liefst mijn shirt aanhouden. Hij zei meteen: daar gaan we niet aan beginnen, ik neem je zoals je bent. Toch ben ik nog weleens bang dat hij op een dag zegt: ik ben het nu zat met al dat loshangend vel en die littekens. Maar mijn vriend en ik zijn nu drie jaar samen, en het boeit hem niet.”

Beeld: Armando Branco
Styling: Patrick Hiemstra / Studio HIEM
MUAH: Hanan Chahid