“Met de komst van de kinderen kwam onze relatie onder spanning te staan”

Jasper: “We leerden elkaar kennen in 2006. Niet via een site of app – Hyves was in die tijd nog een ding, Tinder bestond niet eens – maar tijdens een ‘gearrangeerde date’. Vrienden hebben ons aan elkaar gekoppeld.”
Radboud: “Ze zagen ons zoeken en klooien in de liefde en besloten ons een zetje in de goede richting te geven.”
J: “Onze eerste date was op Bevrijdingsdag; we zijn gaan picknicken in het Vondelpark.”
R: “Toen ik hem zag, dacht ik direct: ja, dit is een leuke vent.”
J: “Al na een half jaar zijn we gaan samenwonen. We dragen allebei een ring waarin de datum van die eerste date gegraveerd staat. Het zijn geen trouwringen: dat we samen twee kinderen opvoeden verbindt ons veel meer dan een keer ‘ja’ zeggen in het stadhuis.”

Amerikaanse mama's 

J: “Al tijdens onze eerste date bespraken we onze kinderwens met elkaar. Ook al zagen we destijds niet tot nauwelijks mannenkoppels met kinderen, we hebben altijd geloofd dat het ons zou lukken.”
R: “In 2009 zijn we begonnen met het adoptieproces. In die tijd was er net een stichting opgericht die bemiddelde bij adoptie uit de Verenigde Staten. Ik herinner me een flink administratief proces van twee jaar. We moesten onder andere een fotoboek maken over ons leven hier in Amsterdam.”
J: “Ik vind het mooi dat de twee moeders van wie we Roos en Koen geadopteerd hebben bewust voor ons kozen. We zijn nog altijd met ze in contact. Af en toe appen of skypen we met ze.”
R: “Koen heeft vorig jaar op zijn verjaardag gefacetimet met zijn moeder. Hij wilde haar zijn school laten zien. Ik heb er met tranen in mijn ogen naar zitten kijken.”
J: “Over twee jaar willen we de moeders gaan opzoeken in Amerika. Sinds begin dit jaar zijn overigens alle internationale adoptieprocedures stil komen te liggen omdat er sprake bleek van misstanden bij adopties rond het eind van de vorige eeuw. Ik vind dat onrechtvaardig. Bij ons is alles helemaal volgens de richtlijnen van de Nederlandse en Amerikaanse overheden verlopen. Momenteel worden alle landen en adoptiebureaus over een kam geschoren. Daar zijn kinderen noch wensouders bij gebaat.”

Mama Jassie, Papa Tits 

J: “Toen Roos heel jong was noemde ze mij een tijdje ‘mama Jassie’. Zij dacht waarschijnlijk: iedereen heeft een mama, dus ik zal toch een van mijn papa’s tot mama moeten benoemen.”
R: “En ik heette tot voor kort ‘papa Tits’. Mijn koosnaam is Frits, zo noemt Jasper me altijd. De kinderen namen dat over, maar die ‘fr’ kregen ze niet over hun lippen. Een peuterjuf vroeg ooit aan Koen of-ie weleens met papa Jasper of papa Radboud in bad ging. ‘Nee, bij papa Tits’, reageerde hij. Toen de juf na schooltijd bij ons verhaal kwam halen, zei ik grappend: ‘Tja, er komen zoveel mannen bij ons over de vloer’.”
J: “De laatste tijd roepen ze allebei simpelweg ‘papa’, en dan moeten wij maar uitzoeken wie van ons ze bedoelen.”

Plasticprobleem

R: “Kinderen krijgen heeft ons leven grondig veranderd. Je kunt je bijvoorbeeld niet voorstellen hoeveel meuk je in huis haalt met kinderen. Tot twee maanden geleden wisten Koen en Roos niet wat McDonald’s was. Een vriendin had me aangeraden ze dat niet te vertellen. Uiteindelijk hebben ze de grote gele M via opa en oma toch ontdekt en nu houden ze er niet meer over op.”
J: “En inmiddels struikel je hier dus over de plastic prullen.”
R: “Ik vind die slappe frietjes en burgers zelf stiekem ook nog steeds lekker. Jasper is huisarts, die is er minder blij mee. We zijn supergelukkig met zijn viertjes, maar ik moet eerlijk zijn: onze relatie kwam met de komst van Koen en Roos wel onder spanning te staan. Plots stond ons leven volledig in het teken van de kinderen en daarin raakten we elkaar een beetje kwijt.”
J: “Je moet heel bewust weekendjes en avondjes samen inplannen als ouders. Romantische momenten, die vallen in één keer volledig weg.”
R: “Het is constant switchen tussen de vaderrol en de partnerrol en die laatste delft echt het onderspit, kan ik je vertellen.”
J: “Wanneer we eindelijk weer eens met z’n tweeën uit eten gingen, hadden we gelijk zo’n ander gesprek.”
R: “Met kinderen denk je constant: hebben ze nog te eten, zijn ze niet in de sloot gedonderd?”
J: “Ik denk dat we het een beetje onderschat hebben, maar volgens mij geldt dat voor de meeste ouders. Je kunt van tevoren niet weten wat de impact op je leven gaat zijn. Uiteindelijk is het ook een enorme verrijking king van ons leven gebleken.”
R: “Ik herinner me nog als de dag van gisteren het moment dat Koen voor het eerst achter in onze auto zat. Van het ene op het andere moment waren we geen koppel meer, maar een gezin. Nog iedere dag ben ik dankbaar en blij dat het ons gelukt is.”

Korstjes

R: “Het geheim van een gelukkige relatie? Een perfect evenwicht tussen vrijheid en verbondenheid.”
J: “En met kinderen is het belangrijk dat je duidelijk communiceert over de opvoeding. De één snijdt de korstjes van een boterham, de ander niet. Het is belangrijk elkaars opvoedingsstijl te respecteren, elkaar ruimte te bieden het net even anders te doen.”
R: “We dachten dat we dit soort dingen van tevoren goed hadden overlegd, maar om de haverklap lopen we nog tegen zaken aan waar we anders over denken.”
J: “De heftigste jaren liggen inmiddels wel een beetje achter ons, denk ik. Roos en Koen worden steeds zelfstandiger.”
R: “We hebben weleens nagedacht over een derde, maar de balans tussen tijd voor ons gezin en tijd voor elkaar raakt dan denk ik opnieuw verstoord. Koen is nogal energiek en vraagt veel– [Koen komt schreeuwend binnenrennen] tja, dat dus. Maar af en toe zie ik in het park vaders met baby’s in een kinderwagen en dan begint het toch weer te kriebelen.”

Tekst en Beeld: Jasper Koekoek, Martijn Kamphorst