Toen grote delen van zijn thuisland Polen zich begonnen uit te roepen tot 'lhbt-vrije zone', vertrok Wojtek (27) naar Nederland. “Ik hoop echt dat alle onrust in mijn thuisland niet leidt tot een Polexit.”
“Twee jaar geleden vertrok ik uit Polen, rond de tijd dat grote delen van het land zich begonnen uit te roepen tot ‘lhbt-vrije zone’. Mijn leven als homo in Polen was niet zo afschuwelijk als sommige West-Europese media omschrijven, maar ik heb het gevoel dat mijn leven in Nederland pas echt is begonnen. Eindelijk voel ik de ruimte voor dingen die een hetero al in zijn tienertijd ontdekt. Daten, uitgaan, simpelweg mezelf zijn.
Polen is erg bekrompen. Ik groeide op in een klein dorpje op het platteland in het zuidwesten van het land en heb mezelf online moeten vinden. Het internet was voor mij als een raam waardoor ik andere werelden kon ontdekken.
Ik hoop echt dat alle onrust in mijn thuisland niet leidt tot een Polexit. Ik herinner me nog goed dat Polen in 2004 bij de EU ging. Het land veranderde radicaal. Voor die tijd waren er in mijn dorp geeneens bushaltes of speeltuinen; nu kon ik plots danslessen volgen en kreeg ik de kans mijn muzikaliteit te ontwikkelen. Muziek werd voor mij een plek waarin ik mezelf kon zijn: op het podium kon ik mijn eigen persona creëren, uit mijn mal breken. Toch werd ik geremd door mijn producent. Hij raadde me af te hoog te zingen of mijn homoseksualiteit te noemen in mijn teksten.
“Het eerste jaar in Nederland was afzien”
Tweeënhalf jaar geleden hakte ik de knoop door en verhuisde ik naar Nederland, via een vriend kwam ik aan werk en een woning. Het eerste jaar was afzien. In Polen studeerde ik af als onderwijspsycholoog, maar hier zag ik me gedwongen het ene na het andere onderbetaalde hondenbaantje te beoefenen. Iedere dag kwam ik uitgeput thuis. Toch ben ik blij dat ik de stap heb gezet. Inmiddels heb ik een werkgever die me respecteert en die mijn potentie ziet. Daarnaast heb ik weer tijd voor mijn muziek.
In mijn nieuwste nummer, ‘Flatline’, neem ik symbolisch afscheid van mijn oude leven. In de clip draag ik een bivakmuts. Halverwege de clip trek ik die af en zie je mijn gezicht, vol make-up en glitter. In Polen had ik dat nooit gedurfd.”
Beeld: Armando Branco / Styling: Jeroen Kamphorst | Grooming: Jolanda Denneman
Jasje: Vijzel Vintage | trui: Episode | broek: Gstar | schoenen: Doc Martins
