Evgeny (31) werd in Oekraïne vervolgd vanwege zijn journalistieke werk, zijn kritiek op de overheid, zijn etniciteit én zijn seksuele oriëntatie. Hij vluchtte naar Nederland. “Ik hoopte dat ik na aankomst in Europa eindelijk beschermd zou worden. Niet is minder waar.”
“In Oekraïne werkte ik als journalist en was ik lid van Femen, een organisatie die wereldwijd protesten organiseert om op te komen voor vrijheid van meningsuiting en democratie.
In 2015 werd ik gearresteerd door de SBU [het Oekraïense equivalent van de KGB – red.]. Ik werd geslagen, gebrandmerkt en verkracht. Een andere gevangene werd voor mijn ogen vermoord. Mij zou hetzelfde overkomen, dreigden de SBU-agenten, tenzij ik voor ze wilden werken.
Aanvankelijk werd ik alleen gedwongen artikelen te fabriceren over dingen die Oekraïne zouden bedreigen. Toen ik te horen kreeg dat ik daadwerkelijk een aanslag moest plegen – het vergiftigen van een politiek tegenstander van het regime – wist ik dat ik moest vluchten. Een aantal leden van de SBU, die waren opgedragen om me te straffen, besloten me te helpen. Ik kreeg drie opties: Amerika, Frankrijk en Nederland.
“Ik kan zo niet verder blijven vechten voor mijn leven”
Ik eindigde in Nederland, met een koffer vol onweerlegbaar bewijs van de misdaden die de SBU had gedaan. Niet alleen tegen mij persoonlijk, maar tegen het hele Oekraïense volk. Ook had ik bewijs dat ik in Oekraïne werd vervolgd vanwege mijn werk als journalist, voor het hebben van kritiek op de overheid, vanwege mijn seksuele voorkeur en zelfs vanwege mijn etniciteit – ik ben Roma.
Ik hoopte dat ik na aankomst in Europa eindelijk beschermd zou worden. Inmiddels zit ik al vier ondraaglijke jaren in een azc. Het voelt als een psychologische marteling. Ik lijd aan PTSD vanwege alles wat ik in Oekraïne heb meegemaakt. Nederland ziet Oekraïne als een vriendelijk land waar Europese waarden en mensenrechten worden gerespecteerd. Niets is minder waar. Het voelt alsof de IND me tot zelfdoding lijkt te dwingen, zodat mijn zaak niet officieel voorgelegd hoeft te worden aan Oekraïne. Ik ben zelfs bereid om uit wanhoop een euthanasieprocedure te starten, want ik kan zo niet verder blijven vechten voor mijn leven.”
Beeld: Armando Branco / Styling: Jeroen Kamphorst | Grooming: Jolanda Denneman | Met grote dank aan Sandro Kortekaas van LGBT Asylum Support
Jasje: Corneliani | col: Topshop | broek: The Kooples | boots: Tommy Hilfiger
