Lange tijd had columnist Matthijs van Els een fobie voor wurgseks – zelfs zijn eigen handen liet hij niet in de buurt van zijn keel –, maar onlangs ging hij de confrontatie aan. “Linda, Roos en Jessica zouden trots op me zijn.”
Ik ben een groot fan van ademnood, maar niet als die niets met een zekere meidengroep uit de jaren negentig te maken heeft. Zelfs mijn eigen handen liet ik niet in de buurt van mijn strottenhoofd: de angst te stikken had de overhand. Toch was ik – misschien juist door die vrees – altijd geïntrigeerd door verhalen over ‘wurgseks’. Onlangs ging ik de confrontatie aan en zette ik een eerste stap in de wondere wereld van bdsm.
Mijn vertrouwde seksbuddy nam het initiatief en ging tijdens het zoenen langzaam met zijn rechterhand van mijn nek naar mijn keel. Zonder enige kracht te zetten, liet hij deze daar rusten. Ik probeerde me over te geven aan de situatie, maar was meteen hyperalert. Mijn ademhaling versnelde, mijn hartslag verhoogde. Er gebeurde nog helemaal niets, maar ik was me bewust van het feit dat hij met een simpele handeling mijn luchttoevoer zou kunnen afsluiten.
Ondanks de opkomende paniek liet ik zijn hand liggen. We bleven zoenen en juist dat voelde ineens anders. Het leek alsof het een absolute noodzaak was geworden. Onze tongen moesten koste wat kost met elkaar in beweging zijn voordat er geen lucht meer zou zijn. Voorzichtig liet ik mijn hoofd achterovervallen. Niet als ontsnappingsmanoeuvre, maar als signaal: toe dan, grijp maar. Hij pakte mijn keel steviger vast.
“Van dreiging was geen sprake: een coltrui was gevaarlijker geweest”
Van wurging was nog lang geen sprake, toch sloeg de paniek toe. Het voelde alsof ik geen lucht meer kreeg, zijn hand duwde ik weg. Ik baalde van mezelf, want ik wist dat mijn angst irrationeel was. Ik vertrouwde hem immers volledig én er was totaal geen sprake van dreiging; een coltrui was gevaarlijker geweest. Door deze eyeopener maakte mijn angst plaats voor een fantasie: hij die me bij de keel en mond zou grijpen, waardoor ook mijn lippen van elkaar zouden komen, zodat hij vrij spel had om zijn tong in mij te steken.
Ik pakte de hand die ik eerder nog wegsloeg, plaatste deze op mijn keel en gaf het voorbeeld door mezelf te grijpen. Hij nam de controle over en deed alles waar ik op hoopte. Ik zat op bed en leunde achterover op mijn handen. Hij pakte mijn keel en mond stevig vast, keek op me neer, zoende me en trok me met zijn andere hand af. De controle lag volledig bij hem, toch voelde ik me de baas; ik als ‘machteloze’ had de regie volledig in handen. Het was slechts het voorspel – wat betreft ‘wurgen’ bleef het hierbij – maar deze bevrijdende ervaring was het perfecte begin van een hete middag.
Ervaren bdsm’ers en liefhebbers van wurgseks zullen dit verhaal als kinderspel beschouwen en dat is het wellicht ook, maar voor mij was het een grote overwinning. Mijn keelfobie is verdwenen. Ik heb zelfs een manier gevonden om er plezier aan te beleven. Linda, Roos en Jessica zouden trots op me zijn.
Disclaimer: wurgseks is een vorm van bdsm en is niet zonder gevaar. Doe het verantwoord en wees je bewust van de gezondheidsrisico’s. Bij een verkeerde en onveilige uitvoering kan permanente schade optreden, of erger.
Beeld: Rob Jacobs
