Een GSA (Gender & Sexuality Alliance) is inmiddels op elke middelbare school van onmisbare waarde. Binnen een GSA komen queer leerlingen en hun ally’s samen om hun school een veilige plek te maken voor iedereen. We spraken vier jongeren over de GSA op hun school. Lézanne Pennink (zij/haar) is 16 en woont in Zijderveld.
“Ik ben twee jaar geleden bij de GSA op mijn school terechtgekomen. Toen ik gevraagd werd, wist ik niet goed of ik dat wel durfde. Op mijn middelbare school heerst nog een taboe rond seksuele voorkeur en genderidentiteit.
Ik ben bi en ben daar op school nu zo’n twee jaar open over. Inmiddels ben ik samen met mijn beste vriendin Wies leider van de GSA op onze school. We worden goed ondersteund door een aantal docenten, als we iets nodig hebben is dat vaak met een paar mailtjes wel geregeld. Onze GSA is in de afgelopen jaar steeds meer gegroeid, er zijn nu ongeveer 50 leerlingen aangesloten. Dat vind ik erg mooi om te zien. Op dagen als Paarse Vrijdag merk ik wel dat er tegenstanders zijn, maar die probeer ik te negeren.
We geven voorlichting aan verschillende jaarlagen en niveaus, en proberen diverse onderwerpen meer bespreekbaar te maken. Niet alleen over seksuele voorkeur en genderidentiteit: we doen ook projecten over maatschappelijke onderwerpen als feminisme, racisme en klimaatverandering.
Paarse Vrijdag wordt elk jaar uitgebreid gevierd in de overblijfruimte, met suikerspinnen, cupcakes, muziek en paarse verlichting. We delen ook paarse polsbandjes uit – als je die dag geen paarse kleding draagt, heb je toch nog een bandje. Naast Paarse Vrijdag in november besteden we in april aandacht aan Day of Silence. Op die dag houden we twaalf uur lang onze mond om te voelen hoe het is om gepest te worden en er niets tegen te kunnen doen.
Ik ben er trots op dat ik iets kan bijdragen om te zorgen dat sommige leerlingen op school op een andere manier over deze onderwerpen gaan nadenken. Zelfs als ik van school ben wil ik nog een tijdje bij deze GSA betrokken blijven, maar ik denk ook dat ik later nog actief zal blijven op dit vlak.”
Beeld: Ernst Coppejans
MUAH: Bianca Fabrie
Met grote dank aan: Zinzy Nimako / COC Nederland
