Winq-columnist Johan Goossens denkt dat hij apenpokken heeft opgelopen. “Het gesprek ontvouwde zich niet helemaal zoals ik had gehoopt. Er gloorde nog steeds geen vaccin, enkel een verplichte annulering van drie weken aan optredens en het officieel geregistreerd komen te staan als apenpokkengeval.”
Ineens wist ik het zeker: ik had een apenpok! Ik stond voor de spiegel in mijn badkamer en staarde naar het bultje in mijn lies.
Het was vrijdagmiddag en het angstzweet brak me uit. Ik zou mijn huisarts natuurlijk niet meer kunnen bereiken, ik zou tot maandag moeten wachten, een heel weekend waarin dit bultje ruimschoots de tijd zou krijgen zich te vermenigvuldigen en verspreiden over mijn hele lichaam. Beelden van een mislukte zomer doemden in me op: terwijl iedereen halfnaakt van strand naar festival zou dansen, zou ik thuis zitten met een juten zak over mijn hoofd, krabbend aan mijn kruis.
Angst en schaamte gierden door mijn lijf. Ik keek nogmaals naar het alarmerende AD-artikeltje dat ik die ochtend (of eigenlijk vlak voor het ontdekken van het bultje) had gelezen. De ronduit walgelijke foto die erbij zat, dekte ik af met mijn hand. Ik las dat er een vaccin was, dat enkel hielp als je er snel mee was.
“Maar in plaats van mij het vaccin ruimhartig toe te zeggen, begon hij op strenge toon te vertellen dat ik binnen moest blijven, de GGD moest waarschuwen”
Ik belde mijn huisarts, waar een gekmakend bandje draaide over een lunchpauze. Over een uur kon ik het pas weer proberen. Een uur waarin de rampscenario’s zich alleen maar opstapelden. Wat nou als de huisarts me dat vaccin zou weigeren? Ze zou me vast niet geloven, me willen sussen met aspirientjes! Ik besloot particuliere vaccinatiebureaus te bellen. Toen ik routineus werd afgewimpeld (‘Dat kunnen we niet zomaar geven...’) besloot ik mijn verhaal een tandje erger te maken: ‘Maar ik ben gewaarschuwd!’ zei ik. ‘Ik heb seks gehad met iemand met apenpokken!’
Ik voelde me een bedrieger, maar het werkte: ik werd meteen doorverbonden en kreeg een arts aan de lijn. Maar in plaats van mij het vaccin ruimhartig toe te zeggen, begon hij op strenge toon te vertellen dat ik binnen moest blijven, de GGD moest waarschuwen en dat ik drie weken in wettelijk verplichte quarantaine moest.
Het gesprek ontvouwde zich niet helemaal zoals ik had gehoopt. Er gloorde nog steeds geen vaccin, enkel een verplichte annulering van drie weken aan optredens en het officieel geregistreerd komen te staan als apenpokkengeval. Ik zag het AD-artikeltje al voor me... Ik ging nog een keer naar de badkamer en bekeek het bultje in de spiegel. Het was misschien niet zozeer een bultje, meer een verkleuring. Of tenminste wat ruwheid van de huid.
“Toen ik het juiste nummer belde, mocht ik meteen langskomen”
Toen de lunchpauze eindelijk voorbij was, kon de assistente aan de telefoon mijn geboortedatum niet vinden. Na wat misverstanden over en weer, bleek ik de verkeerde praktijk gebeld te hebben. In de stress had ik niet bedacht dat mijn huisarts helemaal niet sluit voor de lunch. Toen ik het juiste nummer belde, mocht ik meteen langskomen.
‘Bedoelt u dit...?’ ze keek naar mijn lies en leek niet erg onder de indruk. Binnen een minuut stond ik weer buiten met een recept voor zinkzalf. Opgelucht, dat wel. De zomer zag er ineens weer een stuk mooier uit.
Beeld: Celso de Sanders / Grooming: Emma Blok
