Het was even wennen, best een beetje spannend, maar deze queer personen ontpopten zich in no time tot superouders. “Ik hoop dat we altijd een veilige haven voor hen blijven.”
Raymil (35) en Patrick (49)
Ouders van twee pleegkinderen van 5 en 3.
Raymil: “Bij mij thuis gold vroeger: it takes a village to raise a child. Ik groeide op met zeven broers en zussen. Mijn vader overleed op jonge leeftijd, maar mijn broers, zussen, ooms, tantes, oma’s en opa’s sprongen allemaal bij in de opvoeding. Toen ik voor het eerst als volwassene naar Suriname ging, kwam ik erachter dat mijn moeder precies dezelfde jeugd heeft gehad. Mijn jeugd speelde een belangrijke rol in de wens zelf ook kinderen op te voeden. Patrick en ik hebben onze gezinsstructuur precies zo ingevuld.”
NIET AFGESCHRIKT
Patrick: “Ray was er direct duidelijk over tijdens het daten dat hij kinderen wilde. Ik had er nooit zo bij stilgestaan, dacht: ik ben homo, dus dat is voor mij niet weggelegd. Het schrikte me niet af. In 2014 leerden we elkaar kennen, in 2018 werden we pleegouders. Er is echt een leven vóór en ná het vader worden. Ineens gingen we van ieder weekend feesten naar luiers verschonen.”
VERANTWOORDELIJK
Raymil: “Heel veel van het opvoeden komt als het ware vanzelf, daarnaast werden we goed ondersteund door Pleegzorg Nederland.”
Patrick: “Het schijnt zo te zijn dat het brein verandert wanneer je voor kinderen moet zorgen. Blijkbaar is die verandering zelfs te meten met een MRI-scan. Spannend vond ik het. Ineens waren we verantwoordelijk voor een klein mensje. Het heeft me een stuk minder egocentrisch gemaakt.”
“We hebben gekozen voor een school waar ook wij ons veilig voelen”
GEEN RARE VRAGEN
Raymil: “We hebben er goed over nagedacht hoe we onze kinderen een zo prettig mogelijke omgeving konden bieden. We hebben gekozen voor een vrije school, waar ook wij ons veilig voelen, zodat onze kinderen op kunnen groeien zonder rare opmerkingen en vragen over het feit dat ze twee vaders hebben.”
KIND KAN DE WAS DOEN
Patrick: “Het leuke aan opvoeden vind ik dat je er heel veel instopt, je vervolgens afvraagt: blijft het plakken? En dat dat dan maanden later het geval blijkt. Laatst had onze oudste ineens uit zichzelf de was gedaan, op haar vijfde. Hilarisch.”
FULLTIME PAPA
Raymil: “Patrick werkt fulltime en ik stort me fulltime op het ouderschap. Dat werkt goed voor ons. Hilarisch vind ik het. Een paar jaar geleden woonden we op de Warmoesstraat, midden in het centrum van Amsterdam, en bleven er regelmatig vrienden slapen. Nu sta ik op zaterdagavond lekker de was te strijken. Een totaal ander leven, maar wel een mooi leven.”
NIET ZO HANDIG, HÈ?
Patrick: “Onze hoop voor onze kinderen? Dat ze gelukkig worden, en niet bang zijn om fouten te maken. Dat was ik als kind wel. Als onze kinderen voor de zoveelste keer iets omstoten, begin ik niet gelijk te schreeuwen, maar zeg ik: ‘Niet zo handig, hè? Pak je even een doekje?’. Toen ik laatst zelf een beker liet vallen, kreeg ik gelijk terug: ‘Niet zo handig hè, papa?’”
Raymil: “Ik hoop vooral dat ze ons weten te vinden bij problemen, dat ze op ons terug durven te vallen, dat ze ons betrekken bij hun problemen. Ik wil dat we voor hen altijd als een veilige haven blijven voelen.”
Noa (32) en Cleo (29)
Ouders van Aloy (bijna 1).
“Ik dacht vroeger niet dat ik ouder wilde worden, maar mijn relatie met Cleo veranderde dat. Met haar voelde het gewoon goed. We hebben ons kindje met hulp van een zaaddonor op de wereld gezet. Daarvoor moesten we een flinke weg afleggen, maar goed, als trans persoon ben ik wel gewend op wachtlijsten te staan.”
TREKJES
“Wat ik aan het begin een beetje eng vond: of ik wel een goede ouder zou zijn. En ik was bang dat ik me bij alles wat Aloy zou doen en leren zou afvragen: heeft ze dit van de donor of van Cleo? Maar op het moment dat Aloy contact met ons begon te maken, viel alles op z’n plek. Ineens waren we echt ouders. En vanaf het begin af aan voelt ze als mijn kind. Heel veel trekjes neemt ze nu al van me over, zoals mijn lach.”
QUEER BUBBEL
“Ik ben open-minded opgevoed, toch kwam ik er pas op late leeftijd achter dat ik trans ben. Mijn transitie startte toen ik eind 20 was. Ik vind het belangrijk dat Aloy opgroeit met veel queer mensen om zich heen. Hopelijk ziet ze zo wat er allemaal mogelijk is en ontdekt ze niet zo laat als ik wie ze is. Volgens mij maak ik haar dat vrijwel onmogelijk, want ik ben van plan heel open te zijn over mijn genderidentiteit.”
“Aan de roze spullen ontkomen we niet, vrees ik”
FIFTY-FIFTY
“Het opvoeden gaat tot nu toe best vanzelf. Gek eigenlijk, gezien we beiden nul ervaring hebben. Gelukkig sliep Aloy de eerste maanden goed door, waardoor wij een relatief makkelijke start hadden als ouders – momenteel is dat een ander verhaal. De opvoeding verdelen we zoveel mogelijk fiftyfifty. We zijn allebei 32 uur gaan werken en brengen beiden een dag per week alleen door met Aloy. Voorheen bestond die dag vooral uit haar voeden, haar naar bed brengen en zelf tukjes doen; inmiddels ga ik lekker met haar een eindje wandelen in de buggy. Heerlijk, vind ik het, om door haar ogen te zien hoe ze alles voor het eerst ontdekt: geuren, smaken, met de bijbehorende vieze of vrolijke gezichten.”
GEEN ROZE
“We voeden Aloy zo open mogelijk op. Haar babykamer hebben we in natuurlijke tinten geverfd: groen, bruin, Cleo heeft zelfs een muurschildering met allemaal planten gemaakt. We ontkomen er niet aan dat anderen ons kind wel allemaal roze spullen geven, vrees ik. Het zit heel erg in de cultuur gebakken. Komt een caissière erachter dat een cadeautje voor een meisje is, dan gooit ze er direct roze pakpapier omheen. Gelukkig hebben we mijn moeder, die zelf veel kleding maakt en daarbij rekening houdt met onze wensen.”
NIEUWE GENERATIE
“Ik hoop dat Aloy opgroeit in een wereld die steeds inclusiever wordt. Het is best een egoïstische keuze geweest om een kind op de wereld te zetten in deze tijd, maar goed, we hebben het toch gedaan. Nu is het hopen dat Aloys generatie beter met de wereld omspringt dan de generaties voor haar. En dat ze gelukkig wordt natuurlijk. Cliché, maar dat wil uiteindelijk toch iedere ouder?”
Joolz regenboogbeugel
Why fit in when you’re born to stand out? Die vraag stelt kinderwagen-ontwerper Joolz hardop en kwam zelf met een passend antwoord dat tijdens Pride werd geïntroduceerd: een veiligheidsbeugel in regenboogkleuren, geschikt voor de Joolz Day+. Waarmee het merk iedereen aanmoedigt om zichzelf te zijn. De regenboogbeugel kost 35 euro en Joolz doneert alle opbrengsten aan ILGA-Europe, om de lhbtq-gemeenschap te steunen en te vechten voor gelijkheid. Kijk voor meer informatie op joolz.com.
