Nadat hij zijn zoektocht naar een trio afblies, belandde columnist Matthijs van Els onverwacht alsnog in zijn eerste ménage à trois. “In plaats van dubbel zo onzeker voelde ik me extra gewild en geliefd.”
Naast een therapeut bezoek ik sinds kort een seksuoloog (daarover in volgende columns vast meer). Ik deelde met hem het verhaal dat ik eerder schreef over mijn aandrang een trio te proberen en hoe ongezonde bewijsdrang hierbij een rol speelde. Ook vertelde ik trots hoe ik later alsnog mijn allereerste trio had gehad. Hij raadde me af hierover te schrijven, om niet op die manier alsnog te zwichten voor die drang. Het resultaat van mijn koppigheid moge duidelijk zijn.
Onlangs belandde ik aan het eind van mijn avond voor een oké-nog-één-biertje-dan in de Reguliersdwarsstraat. Daar zag ik ze: Het Stel. Twee mannen die ik vorige zomer leerde kennen op een festival. We hadden staan kletsen, flirten en zoenen, en in de maanden daarna was er sporadisch contact, maar daar bleef het bij, ondanks dat we alle drie nieuwsgierig waren naar meer. Ik werd geremd door onzekerheid en de angst dat een verdubbeling van het aantal bedpartners die zou verergeren. Daarbij had ik na het staken van mijn recente zoektocht naar een ménage à trois besloten dat experiment voorlopig te parkeren. Maar goed, daar stond ik, ineens oog in oog met Het Stel.
We vlogen elkaar direct om de nek en tegen de tijd dat mijn biertje op was, stonden we ordinair te tongen. Ik had enkel nog oog voor de twee; de mensen om me heen konden me gestolen worden. Niet veel later vroegen ze of ik met hen mee naar huis wilde. Ik voelde me nerveus, maar ook vrij, ongeremd en opgewonden. En vooral: ik bespeurde geen greintje druk of verwachtingen bij mezelf. Na een korte fietsrit en een slonzige patat pindasaus bevond ik me in hun slaapkamer.
“Na een paar uur vielen we lepeltje-lepeltje-lepeltje in slaap”
Ik zou nu kunnen uitweiden over de sappige details, maar dat wil ik niet. Dat is iets van mij en van ons. In mijn hoofd leefde altijd het idee dat een trio keiharde porno moest zijn, maar onze nacht was het tegenovergestelde. De seks was lief, intiem en gelijkwaardig, een moment dat we echt samen beleefden. Alsnog was ik nerveus – mijn erectie verdween en klaarkomen was er niet bij – maar druk maakte ik me daar niet over. Ik genoot van al het onbekende, van de wirwar aan handen, lichaamsdelen en aanrakingen. In plaats van dubbel onzeker, voelde ik me extra geliefd en gewild. Het enige onwennige was het verdelen van mijn aandacht; ik wilde koste wat kost voorkomen dat ik onbedoeld een favoriet zou kiezen. Na een paar uur vielen we lepeltje-lepeltje-lepeltje in slaap – ikzelf in het midden.
Mijn koppige beslissing deze ervaring toch op te tekenen, komt niet voort uit bewijsdrang, maar uit een vastberadenheid mensen te behoeden voor dezelfde fout die ik in eerste instantie maakte: geile seks hebben puur om te voldoen aan een promsicue imago. Ik ben niet trots op het feit dát ik een trio heb gehad, maar op de manier waaróp: de mijne. Laat dit een reminder zijn (met name voor ondergetekende): wat je ook doet qua seks, experimenteren en ontdekken, doe het pas wanneer jíj er klaar voor bent en geen seconde eerder. Wie weet word je dan ook wakker tussen twee lieve mooie mensen bij wie je volledig je (onzekere) zelf kunt zijn, met de zonnestralen op je brakke hoofd, terwijl je elkaar nog eens stevig vastpakt, en weer knuffelend in slaap valt. Zo'n zondagochtend wens ik iedereen toe.
Beeld: Rob Jacobs
