Hoe is het om queer te zijn bij Defensie? Schrijver en activist Nanoah Struik spreekt voor Winq met Yaïr, Senior Selecteur Voorlichter bij de Koninklijke Landmacht. “Mensen waarschuwden me van tevoren dat Defensie echt een machowereld is. Dat bleek niet onterecht, maar hoe meer mensen als ik er komen werken, hoe rijker de organisatie wordt."
“Ik ben één groot mengelmoesje: mijn vader is Surinaams, van gemengde komaf, mijn moeder is Chinees-Indonesisch. Ik ben van alles een beetje, maar niets helemaal. Daardoor heb ik soms wel het gevoel dat ik nergens echt bij hoor.
Ik groeide op in een Pinkstergemeente-gezin, waar conservatieve waarden de overhand hadden en waar weinig ruimte was voor anders zijn, zeker niet op het vlak van lhbti. Dat heeft mij heel erg gevormd: ik kan moeilijk tegen er niet bij horen en ik heb een groot rechtvaardigheidsgevoel. Zo ben ik bij Defensie beland. Daar kan ik daadwerkelijk iets doen om de wereld mooier en veiliger te maken.
Toen ik me oriënteerde op een baan bij Defensie was ik al open over het feit dat ik ook op mannen val. Ik ben panseksueel: gender maakt mij niet uit, als je maar een mooi mens bent. Mensen waarschuwden me dat het echt een machowereld is. Toch ben ik ervoor gegaan. De waarschuwingen bleken niet onterecht: op de militaire academie had ik geen leuke tijd. Ik had het gevoel dat ik harder moest werken dan de rest.
Ik heb veel momenten gehad dat ik niet alleen wilde stoppen bij Defensie, maar ook wilde stoppen met leven. Dat lag aan een combinatie van factoren. Ik werd door mijn ouders al niet geaccepteerd vanwege mijn geaardheid en omdat ik van mijn geloof ben afgevallen. Op de militaire academie werd ik nog harder met uitsluiting geconfronteerd. Als ik het werk niet zo leuk had gevonden als dat ik het nog steeds vind, dan had ik niet puur door kunnen gaan op het feit dat ik me niet weg wilde laten pesten.
“De verbondenheid die ik heb gevoeld binnen Defensie, mis ik soms in het leven daarbuiten”
Toch gaat de wereld niet mooier worden als je opgeeft. Ik snap dat het soms pijn doet en moeilijk kan zijn, maar hoe meer mensen zoals ik bij Defensie komen werken, hoe rijker de organisatie wordt. Bij Defensie heb ik ook momenten meegemaakt waar ik een enorme verbondenheid en kameraadschap met mijn collega’s voelde. Dat ik me onderdeel voelde van een club, een team. Dat heb ik dan weer heel weinig meegemaakt búíten Defensie.
Dit jaar ben ik eindelijk beroepsmilitair geworden. Ik heb me de afgelopen negen jaar keihard uit de naad gewerkt en als ik nu de drie sterren op mijn schouders zie, dan denk ik: die heb ik echt verdiend.”
Lees alle verhalen via winq.nl/defensie
Deze productie kwam tot stand in samenwerking met het Ministerie van Defensie.
Beeld: Roy Schepers – Rocket Stories & Jeroen Zondag / MUAH: Clayton Leslie & Sisley Aymee Angenois
