In tijden dat homoseksualiteit strafbaar was, vonden queer kunstenaars tal van mogelijkheden om zich stiekem te uiten. Ze gebruikten codes die van oudsher bekend waren, of verzonnen zelf manieren om anderen te tonen dat er meer was dan M/V. Bekijk hier een aantal korte video’s over de verborgen geschiedenis van queer kunst.
In de rubriek Very vintage bespreken we wekelijks YouTube-video’s die we tegenkomen. De ene keer is dat een aflevering van Ab Fab, dan weer een serie fragmenten uit Will & Grace of een video van Matt Baume, die met zijn deskundige ogen kijkt naar de queer tv-geschiedenis.
Celebrating Queer Art
Deze keer komt een serie video’s aan bod van de National Galleries of Scotland, waar vorig jaar de expositie Not Seeing Straight: Celebrating Queer Art was te zien. In drie verschillende filmpjes komen deskundigen en betrokkenen aan het woord die hun licht laten schijnen over de verborgen geschiedenis van queer artiesten.
Queer kunstenaars hebben altijd bestaan, laten de makers van het onderstaande filmpje weten. In een tijd dat homoseksualiteit verboden en zelfs strafbaar was, moesten zij hun identiteit en seksualiteit verborgen houden, maar in hun kunst lieten ze op subtiele wijze zien wie ze werkelijk waren. Er komen namen voorbij van Duncan Grant, Claude Cahun, Joan Eardley, Anne Lister en George Platt Lynes, die allemaal hun bijdrage geleverd aan de kunsten.
The Queer Code In Art
Ook laten ze zien welke codes er waren die in bepaalde kringen werden herkend. Zo droeg de schrijver Oscar Wilde een groene anjer in zijn knoopsgat, om een voorbeeld te noemen. En zo waren er meer symbolen die wezen op geheime seksuele identiteiten. Pauwenveren bijvoorbeeld, en uiteindelijk ook de roze driehoek, die ondanks of misschien dankzij de duistere ontstaansgeschiedenis uitgroeide tot een geuzenteken.
Where is the Queer Joy?
Tot slot een video met de naam Queer Art: Where is the Queer Joy? Hierin willen de makers laten zien dat er naast alle negatieve, donkere verhalen in de lhbtiq+ geschiedenis ook een hoop moois is gemaakt dat nog altijd de moeite van het bekijken waard is. Het is een verkenningstocht aan de hand van stereotypen, langs het werk van Keith Haring, Tom of Finland, Robert Mapplethorpe, maar ook de Village People.
