Een baas met een ondergeschikte, een dokter met een patiënt, een daddy met een boy, allemaal seksuele machtsspellen die gedijen bij ongelijkheid. Matthijs vindt het even geil als verwarrend. “Wat zegt het over mij als persoon dat ik bepaalde machts- of rollenspellen opwindend vind?”
Dat ik het lastig vind om controle los te laten, zal voor de mensen die mij kennen of die mijn columns vaker lezen geen verrassing meer zijn. Niettemin heeft het spel van onderdanig zijn me altijd geïntrigeerd en uitgerekend vandaag, op de dag van de verkiezingen (ga stemmen!), wil ik het graag hebben over macht in de slaapkamer.
Ik ben opgegroeid met de gedachte dat het goed is om een onafhankelijk leven te leiden, om zelfredzaam te zijn. Dat heeft geresulteerd in alles zelf willen kunnen; zonder hulp, want dat zou een teken van zwakte zijn. Ik vind het belangrijk om te laten zien dat ik sterk in mijn schoenen sta, dat ik voor mezelf kan opkomen en beschik over een gezonde dosis eigenwaarde. Dat gezegd hebbende, las ik onlangs de volgende passage in het boek Erotische Intelligentie van Esther Perel: “In de parallelle wereld van de seks worden bevelen een stukje speelgoed, een experiment, een manier om je tijdelijk verwant te voelen met datgene wat we meestal onderdrukken. Als we in ons dagelijks leven afhankelijkheid uit de weg gaan, verwelkomen we haar waarschijnlijk in ons erotische leven.” Ik moest hardop gniffelen, want ik voelde me betrapt.
“De tegenstrijdigheid van onafhankelijk willen zijn in het alledaagse leven en juist afhankelijk tijdens de seks, vind ik moeilijk”
In de wereld van seks blijken andere regels te gelden, zijn macht en machteloosheid iets waarmee doelbewust gespeeld en gemanipuleerd kan worden. Dit klinkt me als geile muziek in de oren, maar het is vaak mijn moraal – en waarschijnlijk mijn ego – dat het genot in de weg staat. De tegenstrijdigheid van onafhankelijk willen zijn in het alledaagse leven en juist afhankelijk tijdens de seks, vind ik moeilijk, zeker wanneer het gaat over fantasieën of rollenspellen die botsen met de normen en waarden van dat dagelijks leven. Een baas met een ondergeschikte, een dokter met een patiënt, een daddy met een boy, of een agent met een gevangene; allemaal machtsspellen die gedijen bij ongelijkheid.
De crux zit hem voor mij denk ik in de volgende vraag: waar stopt de realiteit en waar begint de fantasie? Zeker na het klaarkomen, bevind ik me vaak in een spagaat, gevoed door schuldgevoel of schaamte. Zo had ik ooit een date met een daddy die mij bestempelde als zijn boy, maar na afloop kon ik alleen maar denken aan mijn morele kompas. Wat zegt het over mij als persoon dat ik bepaalde machts- of rollenspellen opwindend vind? Het bewust genieten van ongelijkheid of misbruik van macht en autoriteit druist in tegen alles waar ik als mens voor sta. Perel noemt dit het “spelen in de verboden zone van ongelijkheid” en legt ook uit hoe het juist de ongeremdheid die bij machteloosheid komt kijken is die zorgt voor genot. Bovendien “zijn de zorgvuldig opgebouwde afspraken, waarin duidelijk vaststaat wat wel en niet mag door wie, bedoeld om zowel genot als veiligheid te waarborgen”, aldus Perel.
Wellicht wordt het tijd dat ik realiteit en fantasie meer van elkaar ga scheiden. Het ‘verliezen’ van autonomie in de slaapkamer – of juist het verkrijgen van onevenredig veel macht – is immers tijdelijk en vrijblijvend en dient het genot en geluk van alle betrokkenen. Gold dit ook maar voor de politiek.
Beeld: Rob Jacobs
