Wat definieert mannelijkheid en wat betekent het om een echte man te zijn? Acteur Lars Brinkman (24) gaat in zijn voorstelling The Bitchboy Project op zoek naar de vrouwelijkheid binnen zijn man-zijn, om zo uiteindelijk alle kanten van zichzelf te omarmen. "Hoe cliché het ook klinkt, door deze voorstelling heb ik geleerd dat ik oké ben zoals ik ben."
Op het moment dat we Lars bellen voor een interview is hij hard aan het werk. Hij is in Antwerpen, waar hij meewerkt aan de organisatie van het Vlaamse TheaterFestival. Lars: "Het festival bestaat uit de hoogtepunten van het vorige culturele seizoen. Ik interview de acteurs en gezelschappen hiervoor en op die manier krijg ik een mooie inkijk achter de schermen." Brinkman stond zelf ook op de bühne in België. Nadat hij de acteursopleiding aan de Utrechtse Hogeschool voor de Kunsten had afgerond, vetrok hij naar Leuven om daar The Bitchboy Project te maken.
"Tijdens mijn acteursopleiding paste ik zelfcensuur toe"
"Mijn voorstelling begon eigenlijk als een onderzoek. Ik was benieuwd wat er zou gebeuren als ik alles mocht zijn wat ik wilde zijn. Dus zonder in labels te denken van man of vrouw. Die vraag ontstond tijdens mijn studie. Er waren docenten die me zeiden dat ik krachtiger en zwaarder moest worden als performer. Dat interpreteerde ik als: ik moet een echte jongen zijn en me mannelijker gedragen. Daardoor onderdrukte ik de vrouwelijke en elegante kant die ik in mij heb en paste ik zelfcensuur toe." De acteur herinnert zich een specifieke repetitie: "De regisseur zei dat in deze scène een echte man en een echte vrouw gespeeld moesten worden, die hevig verliefd op elkaar werden en ik dacht alleen maar: ik bén geen echte man en wat is dat eigenlijk: een echte man?"
Tijdens zijn eindexamen gesprek vertelden Lars’ docenten dat ze het gevoel hadden dat hij zijn ware ik niet liet zien en niet zichzelf was. Dat kwam hard aan en met die kritiek wilde hij aan de slag, maar toen was de opleiding al afgerond.
De afgestudeerde acteur vertrok naar Leuven in België, waar hij de kans kreeg om zijn voorstelling te maken en de vragen waar hij mee worstelde te onderzoeken bij het VAART-festival van fABULEUS/Artforum. "Dat was soms een heel eenzaam proces, waarbij ik erg op mezelf was aangewezen. Het lukte me om helemaal tot de kern te komen en mezelf te leren kennen op emotioneel, seksueel en fysiek vlak. Ik leerde mijn harde en zachte kant kennen en die te ontwikkelen."
"Ik wil mijn publiek niet iets makkelijks voorschotelen, maar ze in mijn wereld meenemen door ze te verwarren, uit te dagen en te verleiden tegelijk"
Toen Brinkman The Bitchboy Project maakte, had hij in eerste instantie bedacht om tegen het publiek te spreken. Hij zou ze in de voorstelling vertellen over de dingen waar hij mee worstelde, maar gaandeweg kwam Lars erachter dat hij dat niet mooi vond, dat het niet goed werkte: "Het moest gaan om fysieke transformaties, dus hield ik het bij beeldtaal. Ik verken de extreme uitersten van mijn persoonlijkheid en lichaam en deel mijn fantasieën met de mensen in de zaal. Ik wil mijn publiek niet iets gemakkelijks voorschotelen, maar ze meenemen in mijn wereld, ze uitdagen, verwarren en tegelijk verleiden in de hoop dat ze nadenken over wie ze zelf zijn."
Tijdens het maakproces heeft Lars een wijze les geleerd: "Door deze voorstelling heb ik gevoeld dat ik oké ben hoe ik ben, hoe suf of cliché dat misschien ook klinkt. Vroeger zou ik minder snel mijn benen over elkaar slaan of door een heup gezakt staan. Nu voel ik dat ik geen zelfcensuur hoef toe te passen. Zo zit ik gewoon het lekkerst in mijn vel, dus anderen moeten daar maar mee dealen. Ik ga in ieder geval proberen om vanaf nu, op de vloer en daarbuiten, zo veel mogelijk vanuit mezelf te voelen, denken en handelen."
The Bitchboy Project is onderdeel van het Amsterdam Fringe Festival en is op 9, 10, 14 en 15 september te zien in het Polanentheater in Amsterdam. Op 5 en 6 oktober speelt de voorstelling bij Theater Kikker in Utrecht.
Coverbeeld: Johan Pijpops
