Merken dat je niet binnen de heteronorm past, is een stuk minder eng wanneer je er niet alleen voor blijkt te staan. Tweelingbroers Jeangu & Xillan Macrooy (26) zijn beiden gay: “We vinden het belangrijk om als artiesten openlijk queer te zijn.”
Jeangu: “Onze moeder zegt dat we twee-eiig zijn, maar wij vinden dat onwaarschijnlijk.”
Xillan: “We lijken in zo veel opzichten op elkaar.”
Jeangu: “Niet alleen qua persoonlijkheid, maar ook qua talenten; we kunnen allebei tekenen en zingen.”
Xillan: “En qua uiterlijk. We zijn bijna precies even lang en hebben allebei een opstandig plukje in onze linkerwenkbrauw. Toen bekend werd dat Jeangu naar het Songfestival ging, kwamen mensen regelmatig naar mij toe om me te feliciteren. Op datingapps verwarren mensen ons ook weleens.”
Jeangu: “We hebben nooit de behoefte gevoeld het te laten onderzoeken. Het zou denk ik niks veranderen aan onze band.”
“Eerst vond ik het lastig. We deelden al zoveel”
Xillan: “Jeangu was de eerste aan wie ik vertelde op mannen te vallen. Ik schreef het hem in een briefje dat ik op zijn kamer neerlegde. Twee minuten later stormde hij mijn kamer binnen met de woorden: ‘Ik ook’. Dat vond ik in eerste instantie lastig. We deelden al zo veel en ik had destijds sterk de behoefte om los van Jeangu uit te vinden wie ik was. Daardoor was ik verblind voor hoe mooi het eigenlijk is dat we zelfs dat met elkaar delen.”
Jeangu: “Toen ik vijf jaar terug naar Nederland verhuisde, leefden we voor het eerst lange tijd onafhankelijk van elkaar.”
Xillan: “Voordat Jeangu vertrok, kon ik altijd schuilen achter het imago van ‘de zingende tweeling met grote plannen’. Nu moest ik me ineens afvragen wie ik ben en wat ik zelf wil. Dat was in eerste instantie erg confronterend, maar uiteindelijk is het goed geweest. Toen ik eenmaal ook naar Nederland kwam, was dat niet uit jaloezie voor wat Jeangu hier had, maar omdat ik er zelf klaar voor was.”
Jeangu: “Sinds Xillan ook in Amsterdam woont, merk ik dat hij steeds opener wordt. Ik denk omdat deze plek meer ruimte biedt om echt jezelf te kunnen zijn.”
Xillan: “In Suriname bestaat alles wat queer is buiten het zicht.”
Jeangu: “Daar zag ik nooit mannen hand in hand lopen of elkaar een zoentje geven.”
Xillan: “Toen Jeangu in Nederland met beide benen uit de kast stapte, vroeg niemand in Suriname hoe het bij mij zat. Ik denk omdat ze bang waren voor het antwoord. In Nederland gebeurde dat wel. Ik herinner me een ongemakkelijk moment waarbij Jeangu en ik een duet kwamen zingen bij een tv-programma. De presentator vroeg onaangekondigd of ik ook bij de regenboogfamilie hoorde. Ik had het toen nog niet gedeeld met mijn oma en tantes, dus dat was erg confronterend. Ik wilde niet liegen, maar voelde me wel voor het blok gezet.”
Jeangu: “Inmiddels zijn we beiden out en proud. We vinden het belangrijk om als artiesten openlijk queer te zijn.”
Xillan: “Onze band is nu sterker dan ooit tevoren.”
Jeangu: “We zijn niet langer twee helften van één persoon, maar twee mensen die elkaar verrijken.”
Foto: Armando Branco
Styling: Clyde Semmoh
MUAH: Nikola Kersten
