Avi (44) en Patrick (46) verhuisden van een Amsterdams grachtenpand naar een loft op straatniveau. “Mensen wandelen weleens zomaar binnen, omdat ze ons huis aanzien voor een interieurzaak.”
Op het eerste gezicht verschillen Patrick en Avi als dag en nacht. De een is een nuchtere Limburger, werkzaam als manager bij luchthaven Schiphol, de ander een flamboyante barista met een rijk verleden in het nachtleven en de mode-industrie. “De dag dat Avi voor het eerst bij me op de stoep stond, dacht ik: wat een kaketoe,” vertelt Patrick, “maar zodra we begonnen te praten kwam er heel veel warmte en emotie los. We hadden direct diepe gesprekken.”
De twee leerden elkaar kennen in een tijd dat Avi nog aan het bijkomen was van een relatie met een zeer vervelende afloop. “Mijn ex trouwde drie maanden nadat we uit elkaar gingen met een ander; dat speelde natuurlijk al veel langer achter mijn rug om. Het gaf mijn zelfvertrouwen een enorme deuk. Ik geloofde niet meer in de liefde, tot ik Pat ontmoette. Mijn god, dacht ik, het bestaat nog wel. Voor het eerst keek er weer iemand naar me zoals je wilt dat iemand naar je kijkt. Ik vind het fijn dat we zo verschillend zijn; ik zou geen relatie met mezelf willen. Van Patrick leer ik iedere dag iets nieuws.” Patrick: “En ik op mijn beurt van Avi. Zo ben ik veel losser geworden. We zijn enorme tegenpolen, maar hebben genoeg gezamenlijke interesses. We zijn beiden ondernemend, houden van reizen en kunst en hebben een fetisj voor fijne geuren en design.”
“Patrick verandert graag met muizenstapjes; ik moest dit huis echt aan hem verkopen”
Go west
Krap een jaar na hun eerste date trok Avi in bij Patrick, in een pand aan de Herengracht. “Avi nam het hele huis over”, vertelt Patrick. “Hij stond op de stoep met kunstwerken, opgezette dieren en dozen vol kleding.” Avi: “Pat is wat klassieker. Ik kon niet echt warmte vinden in zijn huis. Ik ben gelijk opnieuw gaan inrichten. Daarbij heb ik wel zoveel mogelijk zijn eigen spullen gebruikt.”
Nog een jaar later ging Patrick door de knieën en vroeg hij Avi ten huwelijk, toen ze voor het eerst samen bij Avi’s familie in Suriname waren. Avi: “Ik was net aan het vissen. Stond ik daar, met een hengel in mijn handen, meurend naar rotte garnalen. Hij wilde per se trouwen op mijn verjaardag, dus binnen zes maanden moest er een bruiloft worden geregeld.”
Toen Covid-19 begin dit jaar het centrum van Amsterdam veranderde in een uitgestorven pretpark, beseften Patrick en Avi dat ze klaar waren met de drukte. Ze zochten en vonden in no time een kalmer en veel kleiner appartement in het westen van de stad, verkochten het merendeel van hun inboedel en zeiden hun herenhuis vaarwel.
De loft waar de mannen nu in wonen was in het verleden onder meer een atelier, politiedepot en een tropische vissenzaak. “Volgens Google is het dat nog steeds”, vertelt Avi. “Ik had mijn oog er al op laten vallen, aan Patrick moest ik het echt verkopen; hij verandert graag met muizenstapjes. Ik moet het voelen, hij moet het eerst zien. Zo gaat het met ons interieur ook altijd. Ik vertelde hem over de woning en hij zei gelijk nee. Hij leek hem te klein en te ver weg.” Patrick: “Poeh, dacht ik, Amsterdam-West, dan moet ik ineens een eind fietsen naar de Bijenkorf. Afijn, Avi haalde me over om eens te gaan kijken en zodra ik een voet over de drempel zette, wist ik: dit is het. Na een kwartier hebben we een bod uitgebracht.”
De 57 vierkante meter grote loft heeft een 3,5 meter hoog plafond en wordt door een constructie van glas en zwart staal verdeeld in een woonkamer met eetkeuken, een bescheiden slaapkamer en een werkruimte annex inloopkast. Alle verlichting in het woongedeelte is bevestigd aan een metalen beugel boven het kookeiland, dat tevens dienstdoet als eettafel.
“Dit huis heeft een heerlijke flow”, vertelt Avi. “De basis is goed; alles wat je erin zet maakt het leuker.” Patrick: “De materialen zijn goed en overal is over nagedacht. Zo valt er enkel licht binnen aan de voorkant, maar kun je de pui wel volledig wegklappen om meer licht binnen te laten. Op warme dagen hangen we een hangmat op aan de gevel. Ramen heb ik tot nu toe niet gemist.” Avi: “De winter komen we ook wel door. ’s Avonds brandt hier elke kaars.”
Dierentuin
Wie zijn best doet, telt in de loft zeker tien dieren, de meeste opgezet. Wat Avi betreft een bescheiden aantal. “Er komt nog wel wat bij, let maar op. Voor mij is het een enorme hobby. Ik geef ze allemaal een naam. We hebben Peter de pauw, Hans de haas en Saint de eend. Het kan me niet gek en lelijk genoeg. Vlinders boeien me niet zo, doe mij maar een schaap. En zie je die kleine krokodil daar? In onze opslag ligt een exemplaar van mijn lengte.”
“Avi vraagt me weleens om ze te aaien”, vertelt Patrick met enige afschuw. “Dat hoeft voor mij niet. Ik gedoog ze, maar wel op afstand. Als Avi zijn zin zou krijgen, woonden we in een dierentuin. De dag dat hij bij me introk, kwamen er allerlei dode dieren tevoorschijn uit zijn vriezer die hij op wilde laten zetten. Ik herinner me onder andere een kanariepietje.”
Burenliefde
Het grootste deel van de lente en de zomer hebben de mannen de pui van hun nieuwe woning helemaal opengeklapt. Avi: “Daardoor zijn we echt naar de straat gaan leven.” ‘Designerpoes’ Luna doet daarbij een duit in het zakje. Patrick: “Mensen blijven vaak even staan omdat ze haar zo mooi vinden. Zij is heel belangrijk voor de interactie.” Avi: “Overdag zien mensen ons huis geregeld aan voor een koffietentje of interieurzaak en ’s avonds denken ze dat we een loungebar zijn.”
Waar Patrick en Avi hun oude buren nauwelijks zagen, lopen hun nieuwe buren geregeld binnen voor een kop koffie. Ze passen zelfs op elkaars huisdieren. Avi: “Sociale contacten miste ik echt in de vorige woning. Hier hebben we veel meer interactie met de omgeving. Dit huis heeft ons leven compleet veranderd. Wij gebruiken deze loft precies zoals-ie bedoeld is.”
Beeld: Dario & Misja
