Kay: “Ik was eerst niet zo met het vaderschap bezig. Ik was nog veel baantjes aan het hoppen. Mike had het er wel steeds meer over, en ook in onze omgeving kregen veel mensen kinderen.”
Mike: “Toen begon je er grapjes over te maken. Als we langs een speeltuin liepen: ‘Handig om hier te wonen’. Ik dacht: zeg jíj́ dit nu?”
Mike: “Op een informatiebijeenkomst van Stichting Meer dan Gewenst hoorden we zo veel ervaringsverhalen. Van samengestelde gezinnen, co-ouders en van een kind uit een meeroudergezin.”
Kay: “Toen wisten we: het kán. Het is niet makkelijk, maar het kan.”
Mike: “We kozen voor draagmoederschap, omdat we graag een kindje van onszelf willen. Een kind dat we met z’n tweeën opvoeden.”
Kay: “Niet iedereen denkt hetzelfde over opvoeding.”
Mike: “Binnen een week hadden we een Instagramaccount geopend, Het Papa Project [ruim 1.500 volgers –red.]. Je mag namelijk in Nederland geen openbare oproep doen voor een draagmoeder, maar je mag wel de wereld laten weten dat je ermee bezig bent.”
Mike: “Een collega van een vriendin had een aantal keer laten vallen dat ze best weer zwanger zou willen zijn, maar niet nog een kind wilde. Ik weet dan wel een oplossing, zei die vriendin. We hebben een paar keer met de collega afgesproken, ook met haar man. Hij zit tenslotte dadelijk met een zwangere vrouw thuis. Een paar weken geleden zei zij: wat mij betreft kunnen jullie op zoek naar een eiceldonor. Heel bijzonder dat iemand dat voor ons wil doen.”
Kay: “We willen een eiceldonor, omdat we denken dat de draagmoeder dan iets minder een band krijgt met het kind dat ze draagt.”
Mike: “Voor een eicel mag je wél een oproep doen. Nu gaan we in gesprek met een oude vriendin die ik goed ken, maar niet zo vaak meer zie. Voor ons een perfect scenario. Ze zei dat ze nergens anders meer aan kon denken toen ze onze oproep zag.”

In augustus is pas voor het eerst in Nederland een kindje geboren met een draagmoeder en eiceldonor voor een mannenstel. Tot 2016 was het standpunt van de beroepsgroep voor gynaecologen dat al het genetisch materiaal van de wensouders moest komen, maar dat hoeft dus niet meer. Een paar dingen vinden Mike en Kay niet meer van deze tijd. Bijvoorbeeld dat je geen oproep mag plaatsen voor een draagmoeder.

Mike: “Niet iedereen wil een Instagrampagina aanmaken.”
Kay: “Je moet daarom een beetje wachten tot iemand naar je toekomt.”

Ook ouderwets vinden ze dat de draagmoeder en haar echtgenoot automatisch de juridische ouders worden, ook al is de man niet de biologische vader. Via een adoptieprocedure moeten Mike en Kay dan vader worden.

Mike: “Zij hoeven er niet bang voor te zijn, maar we zouden in theorie onze handen ervan af kunnen trekken. Dan zitten zij met een kind.”

Beeld: Ernst Coppejans