Wel of niet op reis naar Sitges? Winq-columnist Johan Goossens ging op reis, maar of dat nou zo positief is? “Behalve mijn geaardheid voelde ik geen enkel raakvlak met de mannen op dit tuttige terras.”
Ik was meegevraagd naar Sitges en bij wijze van experiment zei ik ja. Gay destinations heb ik tot nu toe weten te vermijden – ik word er vaak onrustig van, al die mannen en alles wat er mogelijk is. Maar een week relaxen leek me niet mis en na aankomst begroef ik mezelf in het nieuwe faxenboek van Nicolien Mizee, terwijl mijn reisgenoot met ogen op steeltjes het strand afspeurde.
“Voor mijn part gingen we naar een gewoon terras, dan hoefde ik ook niet zo krampachtig mijn buik in te houden”
“Kijk, daar is die knappe jongen uit de bus!”
“Daar loopt die hetero uit ons hotel! Geloof jij dat hij hetero is?”
Kijkend op Grindr: “Die Belg zit twaalf meter van ons vandaan, waar zit-ie dan?!”
Mijn reisgenoot komt elk jaar in Sitges en kent alle gay places to be. Een paar dagen lang liep ik achter hem aan naar homostrandjes, homokroegen en zelfs de restaurants werden uitgezocht op het feit dat er veel gays kwamen. Ik werd er soms een beetje simpel van, eerlijk gezegd, en ik twijfelde of ik wel de juiste metgezel was: gezeten op een homoterras bekeek hij me van top tot teen en zei: “Je ziet niet echt aan jou dat je homo bent, hè?” Maar we hadden ook lol en konden goed praten. Ik vroeg wat hij hier nou vond, op zo’n terras vol homoseksuele mannen. “Gemeenschapszin,” zei hij, “het gevoel dat je ergens bij hoort.”
Ik keek om me heen en vroeg me af waarom ik dat helemaal niet had. Behalve mijn geaardheid voelde ik geen enkel raakvlak met deze mannen op dit tuttige terras. Ik heb altijd een beetje wat Groucho Marx ooit zei: “Ik wil niet bij een club horen die mij als een lid accepteert.” Voor mijn part gingen we naar een gewoon terras, dan hoefde ik ook niet zo krampachtig mijn buik in te houden.
Ondertussen smolt mijn reisgenoot toen hij twee jongens hand in hand zag lopen. “Dit is waarom ik hier ieder jaar kom”, zei hij. Hij is wat ouder dan ik en in alles lijkt hij heimwee te hebben naar het Amsterdam van een paar decennia terug. Toen de RoXY er nog was en je zonder gedoe hand in hand scheen te kunnen lopen. Het gesprek komt op straattuig, Marokkanen, de Lellebel en akelige ervaringen. En dat moet ik toegeven: Sitges is heel veilig. Je wordt geen ‘kanker-flikker’ genoemd vanaf een scootertje en in een week tijd heb ik nog geen homofobe blik gezien. Maar een gevoel van thuiskomen?
“Hij had geen kleren aan en zijn gebruinde vel bewoog sierlijk”
Pas de laatste avond, toen het strand al half verlaten was, zag ik een oudere man dansen in de golven. Hij had geen kleren aan en zijn gebruinde vel bewoog sierlijk. Terwijl de mensen om hem heen hun handdoeken oppakten, danste hij zijn dans, in zijn eentje, vol plezier en overgave in de laatste restjes van de zon. Zijn lef en zijn originaliteit, ik werd er blij van. Hij was de eerste homo in die hele vakantie waarvan ik dacht: ja, daar zou ik wel bij willen horen.
Beeld: Celso de Sanders / Grooming: Emma Blok
