Winq-columnist Johan Goossens krijgt een telefoontje van zijn moeder. “Nou, en verder probeer ik de dagen een beetje te vullen. Alleen de zondag, die vind ik nog lastig. Dat is zo’n lange dag, en dan gebeurt er helemaal niks.”
“Hoe het gaat? Ja, ik vind op zich dat het wel goed gaat. Ik heb het ontzettend druk met de tuin momenteel. Dan ben ik weer een dagje weg, zoals vandaag, en dan kom ik thuis en dan is die hele tuin ontploft. Dus dan weet ik: morgen moet ik weer aan de bak, want anders loop ik achter.
Wist je trouwens dat de zakdoekjesboom in bloei staat? Voor het eerst in al die jaren. Ik zat met je vader ieder jaar te kijken of-ie eindelijk ging bloeien. We hadden het eigenlijk al opgegeven, en net nu je vader er niet meer is, begint hij ineens te bloeien. Ja, wel zielig hoor, want dat had hij echt leuk gevonden.
“Ja, dat zijn de leuke dingen die nu een beetje op me afkomen”
Bij het graf staat nu ook alles in bloei, van dat jonge groen. Het is echt een mooi bos, en soms kom ik er iemand tegen. Sprak laatst een man daar, hij zei: ik kom mijn man hier opzoeken. Ik zei: ik ook, ik kom ook mijn man opzoeken.
Nou en verder die notaris, dat is toch echt veel werk ook. Ik krijg heel veel mails van ze. Ik probeer ze niet allemaal naar je door te sturen, om je niet te veel te belasten. Maar het is echt heel veel. Gelukkig zijn ze wel aardig, ik vind ze vriendelijk gesteld. Ik mag ze ook altijd bellen, dat staat in iedere mail. Ik heb nog helemaal niet gebeld natuurlijk – die mensen heb je ook, die nooit bellen. Maar het staat er altijd in: als u vragen heeft, bel gerust. Dat vind ik toch wel heel geschikt van ze.
Nou, en verder probeer ik de dagen een beetje te vullen. Alleen de zondag, die vind ik nog lastig. Dat is zo’n lange dag, en dan gebeurt er helemaal niks. Dus dan heb ik wel iets gepland met een vriendin, dan ga ik wandelen. En laatst een weekendje weg. En je tante is hier nog geweest en een vriend van je vader had me meegenomen naar een natuurgebied. Ja, dat zijn de leuke dingen die nu een beetje op me afkomen, dat houdt ook wel weer een keer op, dat weet ik wel. Maar dat mensen het aanbieden vind ik heel aardig.
“Wanneer kom je weer langs? Ik heb alles uitgeprint hoor, van de notaris, het ligt hier in enorme stapels”
Maar goed, ik moet nu ophangen, want ik ben in de tuin aan het werk, en ik loop al heel erg achter. Wanneer kom je weer langs? Ik heb alles uitgeprint hoor, van de notaris, het ligt hier in enorme stapels. Dan kun je het allemaal doorlezen als je hier bent, gezellig. Kom je op een zondag? Eet je dan mee?”
Beeld: Celso de Sanders / Grooming: Emma Blok
